So you think you can dance....

Elke woensdagavond is het hier " so you think you can dance night".
We komen dan met z'n allen bijelkaar en gaan we gezellig voor de buis so you think you can dance kijken. Het is eigenlijk het zelfde ding als idols maar dan voor dansers. Ik moet zeggen dat ik al veel begin op te pikken over dansen. Het lijkt me zo heerlijk om echt goed te kunnen dansen. Bewegen kunnen we allemaal. Maar dansen, dat is een kunst.

Van de week las ik een verhaal in een boek over een jongen die een meisje op het school feestje vroeg om te dansen. Hij vond dit meisje al een lange tijd meer dan gewoon leuk en dacht dat dit zijn kans was om haar te leren kennen. Het probleem alleen was dat iedereen maar een beetje op een kluitje stond en niemand echt durfde te gaan dansen. Naar lang wikken en wegen loopt hij vol goede moed naar de overkant en vraagt het meisje of ze met hem wil dansen. Het meisje had geen idee wat ze moest doen en raakte van de kaart! Iedereen van de school stond spanning te kijken naar de twee. Daar stond hij te wachten... en daar ging zij... rennend om zich vervolgens op te sluiten in de WC. Toen ik dat las moest ik wel lachen. Vond het wel zielig voor deze jongen. De schrijver legt uit dat een relatie met iemand aangaan net zoiets is als iemand ten dans te vragen. Het brengt een risico met zich mee.. de ander kan nee zeggen. Of weg rennen. En daar sta je dan.....

En toen schreef hij dit... God neemt elke dag een risico met ons. Hij wil graag met ons een relatie aan gaan. Hij wil graag ons beter leren kennen. Maar ook Hij weet dat iemand nee tegen Hem kan zeggen. God is bereid om een risico te nemen met zijn hart. Hij is bereid om het te geven aan een ander. Hij vraagt jou, mij ten dans!

Dat raakte me echt. God neemt een risico met mij. Zovaak doe ik mijn eigen dingen. Zovaak ben ik druk met andere dingen. En daar staat God, nog steeds te wachten op mijn antwoord.... Of ik vandaag met hem wil dansen!!

Het is eigenlijk zo'n simpele vraag van Hem....

Wil je met mij dansen?